Objavljeno: 20/01/2022
Prvi oblici osiguranja javljaju se još u prvobitnoj zajednici kada su su se pojedinci udruživali i donirali male količine žita u zajednički fond. Zalihe hrane koje su stvarane korišćene su kao svojevrsno osiguranje u slučaju gladi prouzrokovane sušom, nepogodom ili jednostavno lošim rodom.
Kineski trgovci su pre 5000 godina imali dogovor da u slučaju potonuća čamaca kojima prevoze robu, zajednički dele trošak, pa su na taj način bili osigurani od potpune štete. Prvi pisani tragovi osiguranja vuku korene iz Vavilona i nalaze se u Hamurabijevom zakoniku.
Ono što podseća na današnje oblike osiguranja datira iz 1182. godine u vidu prve sačuvane polise. Pronađena je u Lombardiji i tiče se pomorskog osiguranja, a iz tog perioda od 12. do 15. veka sačuvano je više od 400 polisa koje su dokaz rane svesti da ljudi na određeni način osiguraju i zaštite svoju imovinu.
Kako su se vremenom razvijale institucije koje su prikupljale sredstva za osiguranje tako je donet i prvi zakon koji reguliše ovu oblast u Barseloni 1435. godine, a zatim i u Firenci 1522. godine.
Nakon zakona o osiguranju tek u sledećem veku osnovano je najstarije postojeće osiguravajuće društvo dostupno javnosti, godine 1676. To je bila prva zvanično osnovana kompanija za osiguranje od požara u svetu i zvala se u slobodnom prevodu Vatrogasna služba Hamburga (original na Nemačkom jeziku: Hamburger Feuerkasse).
Nakon Hamburga osnovana je kompanije, odnosno društvo iste namene u Engleskoj, Hand in Hand Fire & Life Insurance Societi, 1696. godine. Ono je upravljalo sopstvenom vatrogasnom brigadom i igralo je važnu ulogu u gašenju i prevenciji požara.
Sve je dakle krenulo od osiguranja poljoprivrede, nastavilo se trgovinom i požarom, a tek u 18. veku pojavljuju se prva životna osiguranja.
Kako je svest ljudi o sopstvenoj zaštiti imovine rasla tako su se i osiguranja prilagođavala, da bi se danas došlo do modernih vrsta osiguranja koje omogućuju spokojni život ali i vrste štednje. Srbija u smislu ponude osiguranja ne zaostaje mnogo za razvijenim svetom ali je svest građana prilično niska. Štednja, osiguranje i raspolaganje sopstvenim sredstvima su navike i veštine koji se moraju razvijati u najranijem uzrastu. U zrelom ili trećem dobu se samo ubiraju plodovi racionalnog pristupa i dobrih navika koje datiraju od malih nogu.